ಮನವ ಕಲಕುವ ಬೇಸರ ಏಕೆ ನೀಡಿದೆ ಗೆಳೆಯ

ಮನವ ಕಲಕುವ ಬೇಸರ ಏಕೆ ನೀಡಿದೆ ಗೆಳೆಯ

ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಎದ್ದು

ಜಂಗುಳಿಯ ನಡುವೆ ನಮ್ಮದೇ ಸದ್ದು

ನಿನ್ನ ಅಂದಿನ ಮಾತು ಇನ್ನೂ ಗುನುಗುನಿಸುತಿದೆ

ಆ ಮಾತು ಸುಳ್ಳೆಂದು ಲೋಕ ಹಂಗಿಸುತಿದೆ

 

ಹೋಗನೆಂದೆ ದೂರ ನನ್ನ ಸ್ನೇಹವ ಬಿಟ್ಟು

ಹಣದ ದಾಹಕ್ಕೆ ಸಾಗರವ ದಾಟಿ ಹೋದೆ

ಹೇಳಿದ್ದೆ ಬಹಳಷ್ಟು ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಗುಟ್ಟು 

ಮತ್ತೆ ಕೇಳಲು ಅಸೆ ನನಗೆ ನೀ ಇಲ್ಲವಾದೆ  

ಬದುಕು ನಿನ್ನದೆಂಬುದು ನನಗೂನು ಗೊತ್ತು

ಮರೆತುಬಿಟ್ಟೆಯ ನಿನ್ನಮ್ಮ ಕೊಟ್ಟ ಕೈ ತುತ್ತು

 

ನೀ ಅಂದು ಹೊರಟಾಗ ಬಹಳ ಖುಷಿಯಾಗಿದ್ದೆ

ಮತ್ತೆ ಬರೆನೆಂದಾಗ ಕುಗ್ಗಿ ಹೋಗಿದ್ದೆ 

ನನ್ನ ಚಿಂತೆ ನನಗೇನು ಇಲ್ಲವೋ ಗೆಳೆಯ 

ನಿನ್ನಂತ ಗೆಳೆಯರು ಇರುವರು ನೂರು 

ಸ್ವಲ್ಪ ಅಹಂಕಾರ ನನಗೆ ಆದರು ತರವಿಲ್ಲ 

ನನ್ನಂತಹ ಗೆಳೆಯರು ನಿನಗೆ ಸಿಗಲಾರು   

ನನ್ನ ನೋಡಲು ನೀನು ಮತ್ತೆ ಬರಬೇಡ

ಅಮ್ಮನ ಪ್ರೀತಿಯನು ಮರೆತು ಇರಬೇಡ

 

ಹಾಸಿಗೆಯ ಅಂಚಿನಲಿ ಜವರಾಯ ಕಾದಿಹನು 

ಮಗ ಬರುವನೆಂದು ನಿನ್ನಮ್ಮ ಹೇಳಿಹಳು

ಅವಳ ಬಿನ್ನಹವಕೆ ಬೆಲೆ ನೀಡಿ ಕುಳಿತಿಹನು  

ನಿನ್ನ ಬರುವಿಕೆ ಕಾದು ನಿನ್ನಮ್ಮ ಮಲಗಿಹಳು

ಉಸಿರ ಬುಗ್ಗೆಯ ಹಿಡಿದು ಎದುರು ನೋಡುತಿಹಳು

ಜವಾರಯನಿಗಿರುವ ಕರುಣೆ ನಿನ್ನಲಿಲ್ಲವ ಗೆಳೆಯ 

ಇದ್ದರೆ ಬಂದುಬಿಡು ಇಗಲೇ ಇನ್ನಿಲ್ಲ ಸಮಯ

 

ವಿದೇಶಗಳಲ್ಲಿದ್ದು ತಂದೆ ತಾಯಿಯರ ಸಾವಿಗೂ ಬರಲಾಗದಂತಹ ನತದೃಷ್ಟ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ.....

 

ಪವನ್ :-

ಹಾಸ್ಯ ಕಲಾವಿದ

ನಗುವ ಹೊನಲ ಹರಿಸುವ ತವಕದಲಿ
ಕಾಲ್ ಕೆಳಗೆ ಮತ್ತು ತಲೆ ಮೇಲೆ ಮಾಡಿ
ನನ್ನನ್ನೇ ನಾ ಗೇಲಿಯಲಿ ತೊಡಗಿಸಿ
ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಬಿದ್ದು
ಮರುಕ್ಷಣವೇ ಎದ್ದು
ನೋವನ್ನು ತಡೆದೆ ಬಿದ್ದಾಗ ಗುದ್ದು

ಮನೆಯವರ ನೆನಪು ನನಗಾಗಲಿಲ್ಲ
ಅಣಕಿಸಿದಾಗ ನನ್ನ ಮನ ನೋಯಲಿಲ್ಲ
ನನ್ನಂದ ನನಗಿಲ್ಲಿ ಹೆಮ್ಮೆಯೇನಿಲ್ಲ
ನೀವು ನಕ್ಕರೆ ಸಾಕು ಬೇರೇನೂ ಬೇಕಿಲ್ಲ

ತಿಳಿದವರು ನನ್ನ ತರಲೆ ಎಂದರು
ತನುಮನದಿ ನನ್ನಯ ಟೀಕೆಯಲಿ ತೊಡಗಿದರು
ತತ್ವ ಜ್ಞಾನವ ತಿಳಿಸುವ ಶಕ್ತಿ ನನಗಿಲ್ಲ
ವಿದ್ಯೆಯ ಮದವು ನೆತ್ತಿ ಹತ್ತಿಲ್ಲ

ಅರಿತಷ್ಟೇ ತಿಳಿಸಲು ಹೆದರಲ್ಲ ನಾನು
ಹೆಚ್ಚು ತಿಳಿದ ನೀನು ಮಾಡಿದ್ದಾದರೂ ಏನು
ನಿನ್ನನ್ನೇ ನೀ ಮಾಡ್ಕೊಂಡೆ ಹಣ ಮಾಡೋ ಯಂತ್ರ
ನನಗಿಲ್ಲಿ ಗೊತ್ತಿದೆ ನಗು ಹರಿಸೋ ತಂತ್ರ

ಹಾಸ್ಯ ಕಲಾವಿದರಿಗೆ ಸಣ್ಣ ನುಡಿ ನಮನ

ಪವನ್ :-

ಬದುಕ ಕೆತ್ತನೆ

ಕೆತ್ತು ಬಾ ಜೀವನ ಶಿಲ್ಪಿಯೆ
ಸುಂದರವಾದ ಶಿಲ್ಪವ ನನ್ನ ಬದುಕಿನಲಿ
ಬಿಗಿಯಾದ ಕಲ್ಲು ಹೃದಯವ
ಸಡಿಲ ಮಾಡು ಬಾ
ಕಲ್ಪನೆಯಲಿ ಕಾಯುತಿರುವೆ ನಾ
ಬದುಕ ಹೇಗೆ ಕೆತ್ತುವೆಯೆಂದು ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಏಟಲು ನೀತಿ ಹೇಳು ನೀ
ತಪ್ಪಿಗೊಂದು ಏಟು ನೀಡುವ ಗುರುವಿನಂತೆ
ಎಗ್ಗುತಗ್ಗುಗಳು ಇರಲಿ ಶಿಲ್ಪದಲಿ
ನನ್ನಂದ ಕೆಡದಂತೆ
ಜನರಿಗೆಲ್ಲ ಬೆರಗಾಗಲಿ ನನ್ನ ನೋಡಿ
ಇವನಂತೆ ಇರಬೇಕೆಂದು
ಅಹಂ ಮುಡದಿರಲಿ ಮನದ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ

ನಿನ್ನ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಏಟು
ನನಗೆ ಒಂದೊಂದು ನೀತಿ ಪಾಠ
ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ತಿದ್ದು ನೀ ತನ್ನತನ ಮರೆತಾಗ
ನಾಜೂಕಿರಲಿ ತಪ್ಪುಗಳ ತಿದ್ದುವಾಗ
ನಾ ತಿದ್ದಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ ಕೋಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಡ
ನಿನ್ನ ಕೋಪದಿ ನಾ ಪುಡಿಯಾಗಿ ಬಿಟ್ಟೇನು
ಪುಡಿಯಾದ ಬದುಕ ಕಟ್ಟುವ ಶಕ್ತಿ ನನಗಿಲ್ಲ

ಪವನ್ :-

ಹೊಗಳಿಬಿಡಿ ನನ್ನ

ಹೊಗಳಿಬಿಡಿ ನನ್ನ
ನಾನೇನು ಉತ್ತಮನಲ್ಲ
ಹಾಗಂತ ಕೆಟ್ಟವನೂ ಅಲ್ಲ
ಆದರೂ ಹಾಳು ಮನದ ಮುಲೆಯಲ್ಲಿ
ಹೊಗಳವರೇನೋ ಎಂಬ ದುರಾಸೆ
ಹೊಗಳಿಬಿಡಿ ನನ್ನ

ಆಗಾಗ ತಲೆಕೆಟ್ಟ ಬರಹಗಳ ಓದಿ
ಪ್ರಾಸವಿಲ್ಲದ ಪದ್ಯದ ಅಂತರಾಳವನು ಅರಿತು
ಅಕ್ಷರದ ಭಾವಕ್ಕೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಬೆಲೆ ನೀಡಿ
ಅರೆಬೆಂದ ಸಾಹಿತಿಯ ಕವನವನು ತಿಳಿದು
ಹೊಗಳಿಬಿಡಿ ನನ್ನ

ಉಪಮೆಯ ಉಪಯೋಗ ನನಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ
ಅಲಂಕಾರಗಳಲ್ಲಿ ಪರಿಣಿತನು ನಾನಲ್ಲ
ತಿಳಿದವರು ನೀವು ತಿಳಿಯದವ ನಾನು
ಆಂಬೆಗಾಲನು ಇಡುತಿರುವೆ ಚಿವುಟದಿರಿ ನನ್ನ
ನೋವಲೂ ನಿಲ್ಲದು ನನ್ನ ಬರವಣಿಗೆ

ಅತ್ತಾಗ ದುಃಖದಲಿ ಬರೆವೆ
ನಕ್ಕಾಗ ನಲಿವಿನಲಿ ಬರೆವೆ
ಒಟ್ಟಿನಲಿ ಬದುಕಲ್ಲಿ ಬರವಣಿಗೆ ಮೆರೆವೆ
ಕೇಳಿಬಿಡಿ ನನ್ನ ಅಹವಾಲು
ಹಾಕುತಿಹೆ ನಿಮ್ಮಯ ಎದೆಗೆ ಟಪಾಲು
ಹೊಗಳಿಬಿಡಿ ನನ್ನ

ಪವನ್ :-

ಬಂದುಬಿಡು ನನ್ನ ಹೃದಯದ ಊರಿಗೆ

ನನ್ನ ಈ ಮನ ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ
ಕಣ್ಣ ರೆಪ್ಪೆಯಿಂದ ನಿನ್ನ ಮರೆ ಮಾಡಲು
ಏನ ಮಾಡಲಿ ತೋಚುತಿಲ್ಲ
ನನ್ನ ಕಣ್ಣಲಿ ನಿನ್ನ ಆಕೃತಿಯ ಸೆರೆ ಹಿಡಿಯಲು

ಭಾವಚಿತ್ರ ನನಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ
ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ನನ್ನ ಬಳಿ ಬರವಿಲ್ಲ
ಪ್ರೀತಿಯ ಈ ನನ್ನ ಈ ನಾದಕೆ ರಾಗದ ಅರಿವಿಲ್ಲ
ಯಾವ ರಾಗವಾದರು ನಾದ ಹೊಮ್ಮುತಿದೆಯಲ್ಲ
ರಾಗ ಹಿತವೆನಿಸದಿದ್ದರೇ ಬದಲಿಸುವೆ ಗೆಳತಿ
ನನ್ನ ಬಾಳಿನ ಹಾಡಿಗೆ ಬೇಕು ನಿನ್ನ ಒಲವಿನ ಸಮ್ಮತಿ

ಸಿಂಗಾರದ ಅರಮನೆಯಲಿ
ಪ್ರೀತಿ ಪದಗಳ ನದಿಯಲಿ
ಈಜುತಲಿ ಮೆರೆಯುತಲಿ ಮೀಯುತಿರಬೇಕ
ಬಂದುಬಿಡು ನನ್ನ ಹೃದಯದ ಊರಿಗೆ
ನಾ ಇರುವೆ ನಿನ್ನೊಡನೆ ಬದುಕಿನ ಪಯಣದಲಿ
ಮೆರೆಸುವೆ ನಿನ್ನನು ಮಹರಾಣಿಯ ರೀತಿ
ಕವನಗಳ ಬರೆಯುವೆನು ಕೋರಿ ನಿನ್ನಯ ಅಣತಿ

ಪವನ್:-    

ಬೇಕಿಲ್ಲ ಅವನಿಗೆ ನಿನ್ನ ಈ ಕಾಯ

ನೀನು ನಿನ್ನದಲ್ಲ ನಾನು ನನ್ನದಲ್ಲ
ಸತ್ಯವನು ಯಾರು ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ
ನಾನು ನನ್ನದೇ ಎಂಬ ಮಾಯೆಯಲಿ
ಕಿರುಚಿ ಹೇಳಿದರು ಗಾಳಿಯಲಿ
ಕೇಳಿಲ್ಲ ಜವರಾಯ
ಬೇಕಿಲ್ಲ ಅವನಿಗೆ ನಿನ್ನ ಈ ಕಾಯ

ನಿನಗಾಗಿ ಬಹಳಷ್ಟು ಮಿತ್ರರನು ಮರೆತೆ
ಮಾಡಿಲ್ಲ ಹೆತ್ತವರ ಬಗ್ಗೆ ಎಳ್ಳಷ್ಟು ಚಿಂತೆ
ಕಟ್ಟಿದೆ ರಾಶಿ ರಾಶಿ ಸುಳ್ಳಿನ ಕಂತೆ
ಅರಿವಿಲ್ಲದೇನೆ ಅತಿಯಾಗಿ ಅರಿತೆ

ಸೋಲೆಲ್ಲ ಗೆಲುವಾಗಿ ಬದಲಿಸಲು ಹೊರಟು
ಗೆಲುವಿಗೆ ಮೋಸದ ತೇಪೆಯನು ಕೊಟ್ಟು
ಕಪ್ಪು ಬಟ್ಟೆಯನು ಲೋಕದ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಟ್ಟಿ
ತಿನ್ನುತಲಿ ಇತರರ ಪಾಲಿನ ರೊಟ್ಟಿ
ಹೇಳಿದನು ನಾ ಇಲ್ಲಿ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಗಟ್ಟಿ
ಕೇಳಿಲ್ಲ ಜವರಾಯ
ಬೇಕಿಲ್ಲ ಅವನಿಗೆ ಈ ನಿನ್ನ ಕಾಯ

ಶುದ್ಧವಿಲ್ಲದ ನಿನ್ನ ಈ ಆತ್ಮದ ಪಾಡೇನು
ತಪ್ಪುಗಳ ತಿದ್ದದೆ ಸಾಯುವುದು ಸರಿಯೇನು
ಜವರಾಯ ನೀಡಲ್ಲ ಆತ್ಮ ಶುದ್ಧಿಯ ಉಪಾಯ
ಅವನಿಗೇಕೆ ಬೇಕು ನಿನ್ನ ಕಲ್ಮಶದ ಕಾಯ

ಪವನ್ :-