ಮನೆಗೆ ಬಂದ ಪ್ರವೀಣನಿಗೆ ಇನ್ನ ಕವ್ಯಾಳದೆ ಗುಂಗು, ಯಾವಾಗ ಈ ದಿನ ಮುಗಿದು ಹೋಗುತ್ತೋ ನಾಳೆ ಬೇಗ ಬರಲಿ ಅಂತಾನೆ ಕಾಲ ಕಳೆದ, 7 ಘಂಟೆಗೇ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಊಟ ಹಾಕು ಅಂದ ಅಮ್ಮ ಯಾಕೋ ಪ್ರವೀಣ ಎಲ್ಲರ ಜೊತೆ ಊಟ ಮಾಡಲ್ವ ಇವತ್ತು 9 ಘಂಟೆ ತನಕ ಇರೋ ಅಂದ್ರು ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರವೀಣ ಇಲ್ಲಮ್ಮ ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಎದ್ದು ಓದಬೇಕು ಅದಕ್ಕೆ ಈಗ ಬೇಗ ಊಟ ಮಡಿ ಮಲಗ್ತೀನಿ ಅಂದ ಅದಕ್ಕೆ ಅಮ್ಮ ಸರಿ ಬಾ ಊಟ ಮಾಡು ಅಂತ ಬಡಿಸಿದರು ಪಟ ಪಟ ಅಂತ ಊಟ ಮಡಿ ಮುಗಿಸಿ ತನ್ನ ಕೋಣೆಗೆ ಹೋಗಿ ಕಾವ್ಯಳ ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತ ನಿದಿರಿಗೆ ಜಾರಿದ. 4 ಘಂಟೆಗೆಲ್ಲ ಎದ್ದ ಪ್ರವೀಣ 6 ಘಂಟೆ ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ರೆಡಿ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದ ಆಗ ತಾನೆ ಎದ್ದ ಅಮ್ಮ ಏನೋ ಪ್ರವೀಣ ಇಷ್ಟು ಬೇಗ ರೆಡಿ ಆಗಿದ್ಯಾ ಇವತ್ತು ಅಂದ್ರು ಆಗ ಪ್ರವೀಣ ಇವತ್ತು ಕಾಲೇಜ್ ನಲ್ಲಿ ಸೆಮಿನಾರ್ ಕೊಡಬೇಕು ಅಮ್ಮ ಅದಕ್ಕೆ ಗೆಳೆಯನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ prepare ಆಗ್ತೀನಿ ಅಂದ ಅದಕ್ಕೆ ಅಮ್ಮ ಸರಿ ಅರ್ಧ ಘಂಟೆ ಅದ್ರು ಇರು ತಿಂಡಿ ಮಾಡಿ ಕೊಡ್ತೀನಿ ಖಾಲಿ ಹೊಟ್ಟೆಲಿ ಹೋಗಬೇಡ ಅಂದ್ರು ಆದರೆ ಪ್ರವೀಣನದೆ ಬೇರೆ ಲೋಕ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಾಯೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಪ್ರವೀಣನಿಗೆ ಊಟ ತಿಂಡಿಯ ಅರಿವಿರಲಿಲ್ಲ ನಿದಿರೆಯ ಚಿಂತೆ ಇರಲಿಲ್ಲ ಅವನ ಮನಸ ತುಂಬಾ ಅವಳ ಧ್ವನಿ ಅವಳ ಅಂದ ಚಂದವೇ ಓಡಾಡುತ್ತಿತ್ತು ಅಮ್ಮ ತಿಂಡಿ ಕ್ಯಾಂಟೀನ್ ನಲ್ಲಿ ತಿಂತೀನಿ ಅಂತ ಹೇಳಿ ಹೊರಟೇಬಿಟ್ಟ ಪ್ರವೀಣ.
ಒಂದು ದಿನ ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗಿಯ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಬದಲಾಗಿದ್ದ 10 ಘಂಟೆ ಗೆ ಇರೋ ಕಾಲೇಜ್ ಗೆ 8 ಘಂಟೆಗೆ ಬಂದು ಕಾಯ್ತಿದ್ದ ಅವಳು ಯಾವಾಗ ಬರ್ತಲೋ ಅವಳನ್ನ ಯಾವಾಗ ನೋಡ್ತಿನೋ ಮಾತಾಡಿಸ್ತಿನೋ ಅನ್ನೋ ಕಾತುರತೆಯಲ್ಲೇ ಕಾಯ್ತಾ ಇದ್ದ ಅಂತು ಇಂತೂ 9-30 ಕೆ ಕಾವ್ಯ ಬಂದಳು ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವನ ಸ್ನೇಹಿತರ ಗುಂಪು ಸಹ ಬಂದಿತ್ತು ಅವರ ಜೊತೆ ಕಾಲೇಜ್ ಹೊರಗಿನ ಟೀ ಅಂಗಡಿ ಬಳಿ ಮಾತಾಡ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ದ ಪ್ರವೀಣ ಇವಳನ್ನ ನೋಡಿದ ತಕ್ಷಣ ಅವರಿಗೆ ಒಂದು ಮಾತು ಹೇಳದೆ ಕಾವ್ಯಳ ಹಿಂದೆ ಹೊರಟು ಬಿಟ್ಟ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಒಬ್ಬ ಸ್ನೇಹಿತ ಏನ್ ಮಗ ಎಲ್ಲೋ ಹೊರಟೆ ಅಂತ ಕೇಳಿದ ಅದಕ್ಕೆ ಪ್ರವೀಣ ಮಗ ಕ್ಲಾಸ್ ಅಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ತೀನಿ ಅಂತ ಹೇಳಿ ಕಾವ್ಯಲ ಹಿಂದೆ ಓಡಿದ
ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೊಸ ಪ್ರಿತಿಗಾಗಿ ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ಕೈ ಎತ್ತೋ ಪ್ರೊಗ್ರಾಮ್ ಶುರು ಮಡಿದ ನಮ್ ಪ್ರವೀಣ
ಮುಂದುವರೆಯುವುದು :-
No comments:
Post a Comment